Ιστορικα γεγονοτα
20 Φεβρουαρίου,1913
Η Κωστάνιανη συμβάλλει στην απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων. Η κατάληψη της Τσούκας ήταν από τους πρώτους στόχους των Ελληνικών στρατευμάτων.
Στην Τσούκα υπήρχε Στρατός Τουρκικός, ήταν ένα από τα Τούρκικα φυλάκια που περιφρουρούσαν την πόλη των Ιωαννίνων. Ο στρατός έμεινε συνέχεια εκεί, μέρα νύχτα, είχε ελαφρύ οπλισμό και βαρύ ( κανόνια).
Το 1ο Σύνταγμα Πεζικού με Διοικητή τον Ταγματάρχη Διαλέτη και το Τάγμα του Λοχαγού Κουβέλη, ανέλαβαν να επιτεθούν κατά της Τσούκας. Οι κάτοικοι της Κωστάνιανης ειδοποιήθηκαν να δέσουν τα σκυλιά μέσα στα κατώγια για να μην γαυγίζουν και προδώσουν το πέρασμα του Ελληνικού στρατού προς τα τουρκικά φυλάκια. Στις 6:30 ξεκίνησε ο στρατός από τους Μπαουσιούς. Με απόλυτη μυστικότητα το Σύνταγμα του Διαλέτη και το Τάγμα του Κουβέλη έφθασαν στην Κωστάνιανη στην θέση Παλιάμπελο. Έστησαν στα σπίτια των Μητροθανασαίων δύο κανόνια και ένα χειρουργείο στο σπίτι του Πέτρο-Νικόλα (Τάτση). Έπειτα χωρίστηκαν σε μικρά τμήματα και ξεκίνησαν τα ξημερώματα για την Τσούκα. Στην επιχείρηση πήραν μέρος όλοι οι άντρες της Κωστάνιανης σαν οδηγοί και σύνδεσμοι των τμημάτων. Μερικοί από αυτούς ήταν: Θεοχάρης Αθανασίου, Ιωάννης Πέτσιος, Γεώργιος Κολιοπάνος, Ευάγγελος Χαραλαμπόπουλος, Γεώργιος Χαραλαμπόπουλος, Παύλος Σ.Γκαλντέμης, Κοσμάς Κοσμάς. Στις 7:00 της 20 Φεβρουαρίου Ο Ελληνικός στρατός κατάφερε να φθάσει σε απόσταση 150 μέτρων και οι Τούρκοι πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο. Από την μάχη σκοτώθηκαν αρκετοί Τούρκοι, πιάστηκαν 50 αιχμάλωτοι και πολλά λάφυρα. Έλληνες σκοτώθηκαν ελάχιστοι. Μεγάλες φωτιές όπως είχε συμφωνηθεί από το ύψωμα ανήγγειλαν στις άλλες φάλαγγες την κατάληψη της Τσούκας.
Έτσι άνοιξε ο δρόμος για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Την άλλη μέρα 21,Φεβρουαρίου 1913 τα Ιωάννινα, ύστερα από 483 χρόνια σκλαβιάς ήταν και πάλι ελεύθερα.
Σεπτέμβρης 1913
Κάηκε η περιοχή της Τσούκας που ως τότε ήταν δασωμένη. Τρία παιδιά του χωριού άναψαν φωτιά για να ψήσουν καλαμπόκια. Η φωτιά όμως με τον άνεμο θέριεψε και απλώθηκε παντού, κατακαίοντας τα πάντα και κάνοντας να εκραγούν οι εκατοντάδες σφαίρες και οβίδες που ήταν κατάσπαρτες από τον πρόσφατο πόλεμο του 1913, δημιουργώντας ατμόσφαιρα πραγματικού πολέμου. Την ενέργεια των παιδιών δικαιολόγησε επιδέξια ο πρόεδρος Νάκο-Πέτσιος στους Αστυνομικούς που επιλήφθηκαν της έρευνας.
1951
Η αρχαιολογική υπηρεσία με επικεφαλή τον αρχαιολόγο Σ.Δάκαρη κατεδάφισε τον εξωνάρθηκα (γυναικωνίτη), το χαγιάτι και το ναΐσκο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα, στον Βυζαντινό Ναό των Ταξιαρχών. Στις εργασίες αυτές έλαβαν μέρος πολλοί Κωστανιανίτες. Τότε βρέθηκε από τον Αθ.Γκαλντέμη, γιό του δασκάλου Χριστόδουλου Σωτ.Γκαλντέμη η επιγραφή που συνέδεε το νάθρηκα με τον κυρίως ναό που ως τότε δεν ήταν ορατή λόγω του σκότους του νάρθηκα. Από τον Π.Τάτση βρέθηκε ένα περιζώνιο Ιερέως και 114 νομίσματα. Αυτά τα νομίσματα άλλα ήταν χρυσά και άλλα ασημένια, μερικά από των οποίων είχαν σχήμα ακανόνιστου κύκλου και έφεραν στη μία όψη την παράσταση της γέννησης του Χριστού και στην άλλη την παράσταση της βάφτισης του Χριστού. Τα νομίσματα αυτά απέκρυψε από τον επιβλέποντα αρχαιολόγο αλλά μετά αναγκάστηκε να τα παραδώσει στην Αρχαιολογική Υπηρεσία Ιωαννίνων παίρνοντας 500 δραχμές. Κάποια από τα παραπάνω νομίσματα σήμερα εκθέτονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων.
Μάρτιος 1963
Λόγω κατολίσθησης έπεσε ο βράχος-ομοίωμα της βάβως στο ομώνυμο ύψωμα.
19 Ιούλιου 1972
Έγινε η επίσημη θεμελίωση της καινούριας εκκλησίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, σε οικόπεδο που δώρισε για τον σκοπό αυτό ο αείμνηστος ιερέας Ευστράτιος Χρήστου Αθανασίου. Με χρήματα που προήλθαν από την πώληση των καυσόξυλων των εκκλησιαστικών δασών, δωρεές της Αδελφότητας, των κατοίκων και φίλων του χωριού η εκκλησία σχεδόν τελειοποιήθηκε στις 7 Μαΐου του 1983. Ο αγιασμός της έγινε Μεγάλο Σάββατο μέσα σε ατμόσφαιρα γενικής χαράς και συγκίνησης.
Μάιος 1983
Θεμελιώθηκε το νέο Κοινοτικό κατάστημα. Η απαιτούμενη δαπάνη καλύφθηκε από κρατικό δάνειο, χρήματα του Κοινοτικού ταμείου και οικονομική ενίσχυση των δύων σωματείων του χωριού δηλ της Αδελφότητας Κωστάνιανης και του Συλλόγου Κωστάνιανης.
Δεκέμβριος 1983
Κατέπεσε η ομορφοκάμαρη βρύση που ήταν το στολίδι του χωριού. Λόγω του ότι το νερό της ήταν πολύ καλό και συνδεόταν άμεσα με την ιστορία του χωριού, οι Κωστανιανίτες την ξαναέστησαν. Δυστυχώς όμως εδώ και πολλά χρόνια μέχρι και σήμερα το νερό της βρύσης δεν είναι πόσιμο.